جنبش ِواژه ی زیستـــ

خشم، 

چه نیکو جرعه ای است 

برای کسی که بر آن صبر کند !

چرا که پاداش بزرگ در برابر بلای بزرگ است 

و خداوند ، هر گروهی را که دوست بدارد 

مبتلایشان می کند .

امام صادق علیه السلام 

کافی/جلد۲/ص۱۰۹

یعنی 

حتی خشم هم می تواند هدیه ای باشد از جانب خدا 

اگر آن را فرو ببریم ! 

آقا !

تو که خوب می دانی.

شاید اهلِ شعار باشم

اما اهلِ دروغ نیستم .

من می خواهم تو» بشوم 

راست می گویم .

من اگر تو» نشوم ، هدر می روم 

و اگر تو» بشوم 

به آن چه برایش آفریده شده ام می رسم 

تو» شدن مگر هدف آفرینش نیست؟

***

به دنیا آمدم.

آمدم؟

آمدم؟

نه! به دنیا آورد مرا

تا برسم به تو 

به تو

به تو.

و چقدر غیر تو

دربرابرم سبز شدند

که من به تو نرسم

به تو نرسم

به تو نرسم .

***

من اهلِ ولایتِ تسلیمم .

بدون تسلیم 

زندگی ام نمی چرخد.

مرا که آفریدند 

یادم دادند

هر دو دست به روی سینه گذاشتن را

سر به زیر انداختن را

و از میان همهٔ واژه ها ، چشم گفتن را .

***

من اهل ولایت تسلیمم

و حالا آمده ام پیش تو .

این عقلم!

این احساسم!

اینها را بگیر

هر دو برای تو!

شاید از من بپرسی :

اگر تنها یک دعای مستجاب داشته باشی 

چه طلب می کنی از خدا؟

و من می گویم :

فدا شدن برایت

پیش چشمانت 

.

من می خواهم تو» بشوم، راست می گویم 

 محسن عباسی ولدی

نباید گرو موقعیت‏‌ها بود که اگر با فلانى باشم بهتر خواهم بود.

اگر با فلانى ازدواج کنم، به من رشد مى‏‌دهد و از این حرف‌‏ها.

 چون هیچ کسى نمى‌‏تواند به تو رشد بدهد.

این تو هستى که در هر موقعیتى مى‏‌توانى رشد کنى و یا خسارت ببینى.

گیرم تو در کنار رسول باشى و یا همراه فاطمه، این درست که اینجا زمینه بهتر است، ولى این هم هست که تکلیف بیشترى از تو مى‏‌خواهند.

در هر حال این زمینه‌‏ها مهم نیستند، وضعیتى که تو مى‌گیرى و اطاعتى که تو خواهى داشت، تو را بالا می‌برد و یا پایین مى‏‌آورد.

البته این حرف‌‏ها بر ما که با چیزهاى دیگر مأنوس بودیم، سنگینى مى‏ کند. ما دوست داریم با فلانى باشیم و در فلان جا زندگى کنیم و اسمش را هم مى‏‌گذاریم خدا و رشد، غافل از آنکه رشد ما در گرو همین اطاعت و تقوى، همین عبودیت است؛ یعنى اینکه در هر موقعیتى تکلیفمان را بیاوریم و اسیر موقعیت‌‏هاى خوب و یا بد نباشیم.

عین.صاد